Obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny a alimenty

Obowiązkiem każdego z małżonków jest dbanie o dobro rodziny. Zobowiązani są więc oni przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, zgodnie ze swoimi możliwościami zarobkowymi i majątkowymi.
Oprócz tradycyjnych alimentów, w przypadku uchylania się przez jednego z małżonków od utrzymania rodziny, w trakcie trwania małżeństwa istnieje możliwość wystąpienia do sądu z pozwem o przyczynianie się do zaspokajania życiowych potrzeb rodziny.

Zgodnie bowiem z treścią art. 27 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, „oboje małżonkowie obowiązani są, każdy według swych sił oraz swych możliwości zarobkowych i majątkowych, przyczyniać się do zaspokajania potrzeb rodziny, którą przez swój związek założyli. Zadośćuczynienie temu obowiązkowi może polegać także, w całości lub w części, na osobistych staraniach o wychowanie dzieci i na pracy we wspólnym gospodarstwie domowym”. Jeżeli jednak jeden z małżonków osiąga zarobki znacznie wyższe od drugiego małżonka, można żądać, aby w większym stopniu przyczyniał się finansowo do utrzymania domu i dzieci.

Pozew ten nie podlega opłacie sądowej.

Wymaga on jednak uprawdopodobnienia i wykazania interesu prawnego. Znaczenie mają przede wszystkim koszty utrzymania i potrzeby rodziny, a z drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe małżonka. W pozwie należy więc przedstawić koszty utrzymania domu oraz inne wydatki, np. na rachunki, opłaty stałe, leczenie, naukę, dodatkowe zajęcia itp. Należy także wskazać źródło dochodów małżonka i jego wydatki. Ustalając wysokość środków utrzymania, sąd uwzględnia również, że zarówno małżonkowie, jak i ich dzieci, mają prawo do równej stopy życiowej. Zakresem obowiązku alimentacyjnego objęta jest więc cała rodzina. Nadto, stosownie do orzecznictwa sądów, obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny nie ustaje w razie rozłąki małżonków, czy ich faktycznej separacji. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 26 maja 1999 r. (sygn. akt III CKN 153/99) wskazał bowiem, iż „obowiązek przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, stosownie do art. 27 k.r.o. ustaje tylko w wypadku separacji faktycznej małżonków bezdzietnych bądź małżonków, których dzieci wskutek usamodzielnienia się nie pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie rodzinnym”. Oznacza to, że małżonkowie są zobligowani do zaspokajania potrzeb rodziny pomimo wyjazdu za granicę, czasowego opuszczenia miejsca wspólnego zamieszkania, czy zerwania pożycia małżeńskiego.

Autor:

adw. Adrianna Borowiecka

Kancelaria Adwokacka w Łodzi

tel. 666-686-630, kancelaria@adwokatborowiecka.pl