Dzień dobry, Przepisy prawa nie nakładają na osobę niepełnosprawną obowiązku informowania pracodawcy o posiadanym orzeczeniu. Jednakże kodeks pracy w art. 22 (1) § 1 i 2 k.p. uprawnia pracodawcę do żądania od pracownika podania informacji, niezależnie od danych osobowych, jeżeli podanie takich danych jest konieczne ze względu na korzystanie przez pracownika ze szczególnych uprawnień przewidzianych w prawie pracy. Zwrócić należy uwagę, że pracownicy obowiązani są do podawania się badaniom lekarskim wstępnym, okresowym i kontrolnym. Zgodnie z art. 229 § 4 k.p. pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym stanowisku w warunkach pracy opisanych w skierowaniu na badania lekarskie. Jeżeli niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy, stwierdzona orzeczeniem lekarskim, wystąpiła na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, a pracownik nie został uznany za „ogólnie” niezdolnego do pracy, to pracodawca jest zobowiązany do przeniesienia pracownika do innej, odpowiedniej pracy. Jeżeli jednak niezdolność nie powstała z powyższych powodów, pracodawca nie ma obowiązku przenoszenia pracownika na inne stanowisko, chociaż oczywiście może to zrobić. Jednak w sytuacji, gdy pracodawca nie dysponuje stanowiskiem pracy, na które można byłoby przenieść pracownika, może wypowiedzieć pracownikowi pracę, a w okresie wypowiedzenia należy zwolnić podwładnego z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Pracodawca i pracownik mogą rozwiązać umowę o pracę w drodze porozumienia na warunkach przez nich ustalonych. Zgodnie z art. 39 k.p. Pracodawca nie może wypowiedzieć umowy o pracę pracownikowi, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego, jeżeli okres zatrudnienia umożliwia mu uzyskanie prawa do emerytury z osiągnięciem tego wieku. Przepisu art. 39 k.p. nie stosuje się w razie uzyskania przez pracownika prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy.