Co to jest pranie pieniędzy?

Pranie pieniędzy to wszelkie działania podejmowane w celu wprowadzenia do legalnego obrotu środków pieniężnych pochodzących z działalności przestępczej lub innych nielegalnych źródeł (na przykład z handlu narkotykami, z przemytu, z działalności terrorystycznej). Celem prania pieniędzy jest taki obrót środkami finansowymi pochodzącymi z nielegalnych źródeł, który spowoduje wrażenie, że pieniądze te pochodzą ze źródeł legalnych.

Pojęcie „pranie pieniędzy” pierwszy raz pojawiło się w Stanach Zjednoczonych w okresie prohibicji w latach dwudziestych XX wieku. Zostało użyte w odniesieniu do działań grupy przestępczej kierowanej przez Alphonse Gabriel Capone znanego jako Al Capone. Grupa ta prowadziła działalność przestępczą polegającą przede wszystkim na nielegalnym obrocie alkoholem oraz nadzorowaniu prostytucji i hazardu. Aby wprowadzić do legalnego obrotu zyski osiągane z działalności przestępczej grupa Ala Capone zakładała i prowadziła legalne biznesy, w których następował szybki obrót gotówki, były to między innymi pralnie.

Metody prania pieniędzy stosowane przez Ala Capone były jednymi z pierwszych i najprostszych. Później pojawiły się inne, bardziej wyrafinowane metody, często obejmujące skomplikowane operacje finansowe, w których uczestniczy kilka instytucji.

Czy pranie brudnych pieniędzy oznacza to samo co pranie pieniędzy ?

Pranie brudnych pieniędzy to pojęcie używane potocznie, natomiast pranie pieniędzy jest pojęciem, które ujmowane jest w przepisach zarówno polskiej ustawy, jak też Dyrektywy UE a także w przepisach innych państw dotyczących przeciwdziałania zjawisku prania pieniędzy. Obydwa pojęcia opisują te same zjawiska.

Metody prania pieniędzy

Pranie pieniędzy obejmuje zazwyczaj trzy etapy: pierwszy polega na wprowadzeniu gotówki do systemu finansowego za pomocą różnych środków („lokowanie”); drugi to przeprowadzanie złożonych transakcji finansowych w celu zakamuflowania nielegalnego źródła gotówki („nakładanie warstw”), i wreszcie ostatni etap, pozyskiwanie bogactwa wygenerowanego z transakcji opartych na nielegalnych funduszach („integracja”). Niektóre z tych etapów, w zależności od okoliczności, mogą być pominięte. Na przykład wpływy niegotówkowe, które już znajdują się w systemie finansowym, nie musiałyby być lokowane.

Pranie pieniędzy przybiera różne formy; najczęściej spotykanymi są opisane poniżej metody prania pieniędzy :

Structuring – często nazywany również smurfingiem, to metoda lokowania, w której gotówka jest rozbijana na mniejsze depozyty pieniężne, stosowana w celu uniknięcia podejrzeń o pranie brudnych pieniędzy i uniknięcia wymogów sprawozdawczych dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy. Często structuring polega na dokonywaniu wpłat przy wykorzystaniu setek wynajętych osób. Ponadto może obejmować wykorzystanie mniejszych ilości gotówki na zakup instrumentów na okaziciela, takich jak przekazy pieniężne, a następnie zdeponowanie ich, ponownie w małych kwotach.

Masowy przemyt gotówki – polega na fizycznym przemycaniu gotówki do innej jurysdykcji i deponowaniu jej w instytucji finansowej, takiej jak tzw. bank offshore (bank prowadzący działalność poza krajem swojej głównej siedziby np. w formie oddziału, która zapewnia większą tajemnicę bankową lub mniej rygorystyczne egzekwowanie prania pieniędzy dzięki wykorzystaniu różnic w przepisach prawa.

Prowadzenie działalności związanej z szybkim obrotem gotówki – W tej metodzie podmiot, który  zazwyczaj otrzymuje dużą część swoich przychodów w gotówce, wykorzystuje swoje konta bankowe do deponowania środków pieniężnych pochodzących z nielegalnych źródeł. Takie przedsiębiorstwa często prowadząc faktyczną działalność oprócz nielegalnej gotówki generują przychód gotówkowy z okazjonalnych legalnych transakcji i utrzymują, iż całe wpływy gotówkowe pochodzą z legalnych źródeł. Przedsiębiorstwa usługowe najlepiej nadają się do tej metody, ponieważ takie przedsiębiorstwa mają niewielkie lub żadne koszty zmienne i wysoką różnicę między przychodami a kosztami zmiennymi, co utrudnia wykrycie rozbieżności między nimi. Przykładami są parkingi, kluby ze striptizem, solarium, myjnie samochodowe, salony gier, bary, restauracje, kasyna, salony fryzjerskie, sklepy DVD, sex shopy, kina, sklepy z zabawkami, lub sklepy rowerowe.

Pranie poprzez handel – Ta metoda jest jedną z najnowszych i najbardziej złożonych form prania pieniędzy. Wiąże się to z niedoszacowaniem lub przeszacowaniem faktur w celu ukrycia przepływu pieniędzy. Rynek dzieł sztuki został oskarżony o to, że jest idealnym narzędziem do prania pieniędzy ze względu na kilka unikalnych aspektów sztuki, takich jak subiektywna wartość dzieł sztuki, a także tajemnica domów aukcyjnych dotycząca tożsamości kupującego i sprzedającego.

Firmy-wydmuszki i trusty – Trusty i firmy-wydmuszki pozwalają ukryć prawdziwych właścicieli pieniędzy. Podmioty takie w niektórych krajach, nie muszą ujawniać swojego prawdziwego właściciela, tzw. beneficjenta rzeczywistego.

Transfer danych w dwie strony – w tym przypadku pieniądze są deponowane w kontrolowanej zagranicznej korporacji za granicą, najlepiej w raju podatkowym, w którym są minimalne wymagania dotyczące rejestracji transakcji i raportowania, a następnie odsyłane jako bezpośrednia inwestycja zagraniczna, zwolniona z opodatkowania. Wariantem tego jest przekazanie pieniędzy kancelarii prawnej lub podobnej organizacji jako środków na poczet honorariów, a następnie anulowanie zabezpieczenia, a gdy pieniądze zostaną przekazane, przedstawienie kwot otrzymanych od prawników jako zapis testamentowy lub wpływy sporów.

Przejmowanie akcji banku – w tym przypadku osoby zajmujące się praniem pieniędzy lub przestępcy kupują pakiet kontrolny akcji banku, najlepiej w jurysdykcji o słabej kontroli prania pieniędzy, a następnie dokonują transferu pieniądzy przez bank bez kontroli.

Pranie pieniędzy w kasynie – W tej metodzie klient wchodzi do kasyna i kupuje żetony za nielegalną gotówkę i gra przez stosunkowo krótki czas. Kiedy spienięży żetony, oczekuje zapłaty czekiem lub przynajmniej pokwitowania, aby móc odebrać wpływy jako wygrane z hazardu.

Wykorzystanie kart kredytowych – najczęściej dzieje się to na etapach nakładania warstw lub integracji w procesie prania pieniędzy. Jednym z przykładów używania kart kredytowych do prania pieniędzy jest nadpłata salda karty kredytowej, a następnie żądanie zwrotu pieniędzy. Otrzymanie przelewu bankowego od renomowanej firmy obsługującej karty kredytowe sprawia, że wygląda na to, że otrzymane środki są legalne.

Wypłata wynagrodzenia w gotówce – polega na wykorzystaniu nielegalnie zdobytych pieniędzy do dokonania wypłaty w gotówce pracownikom, którzy są zatrudnieni bez umów o pracę  i nie otrzymują żadnego potwierdzenia wypłaty. Bardzo popularna metoda wypłaty wynagrodzeń dziennych w Indiach.

Pranie pieniędzy poprzez transakcje kartami kredytowymi – wynajęty podmiot nieświadomie przetwarza nielegalne transakcje kartą kredytową dla innego podmiotu, nie mając świadomości, że są to fałszywe transakcje np. przy wykorzystaniu fałszywych stron internetowych. Ta metoda jest jedną z najnowszych. Różni się od tradycyjnego prania pieniędzy wykorzystywaniem ekosystemu płatności w celu ukrywania, że do transakcji w ogóle doszło.

Źródło: https://indiaforensic.com

www.praniepieniedzy.pl