Dzień dobry, w mojej ocenie szanse na odzyskanie zaliczki ma Pani niewielkie, jednak jeśli prawidłowo Panie odstąpiły od umowy (zrezygonowały z wycieczki), organizator nie może skutecznie domagać się od Pań zapłaty pozostałej kwoty, chyba, że w Regulaminie znajdują się inne zapisy, wymagające głebszej analizy.

Szanowna Pani, Postanowienie umowy zawieranej z konsumentem nie uzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy. Zgodnie z art. 385(3) pkt 17 Kodeksy cywilnego w razie wątpliwości uważa się, że niedozwolonymi postanowieniami umownymi są te które w szczególności nakładają na konsumenta, który nie wykonał zobowiązania lub odstąpił od umowy, obowiązku zapłaty rażąco wygórowanej kary umownej lub odstępnego. O tym, czy dane postanowienie umowne jest sprzeczne z prawem, orzeka Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów, działający jako Wydział Sądu Okręgowego w Warszawie. Do rejestru klauzul niedozwolonych zostały wpisane m. in. następujące postanowienia: „W przypadku nieusprawiedliwionej rezygnacji opłata rezerwacyjna nie ulega zwrotowi”, „W przypadku rezygnacji w terminie krótszym niż 14 dni od daty zaplanowanego przyjazdu potrącamy 55% wpłaconej zaliczki”, „Jeżeli klient rezygnuje z udziału w imprezie z przyczyn leżących po jego stronie, Biuro potrąca 100% ceny przy rezygnacji w terminie krótszym niż 7 dnia przed rozpoczęciem imprezy”, „W przypadku kiedy Uczestnik zrezygnuje z imprezy w trakcie jej trwania z przyczyn niezależnych od Biura, Biuro zachowuje prawo do zatrzymania pełnej ceny należnej za usługę”. W piśmie do organizatora wycieczki proszę powołać się na powyższe klauzule niedozwolone. Treść wymienionych postanowień narusza interes ekonomiczny konsumenta umożliwiając organizatorowi turystyki potrącanie kwot, które przewyższają faktycznie poniesione przez organizatora koszty imprezy turystycznej, co stanowi niedozwoloną klauzulę umowną określoną w art. 385(3) pkt 17 Kodeksu cywilnego.