Zgodnie z definicją zawartą w art. 4a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, dzieckiem niepełnosprawnym w sensie prawnym jest osoba, która ma naruszoną sprawność fizyczną lub psychiczną o przewidywanym okresie trwania powyżej 12 miesięcy, z powodu wady wrodzonej, długotrwałej choroby lub uszkodzenia organizmu, powodującą konieczność zapewnienia całkowitej opieki lub pomocy w zaspokajaniu podstawowych potrzeb życiowych w sposób przewyższający wsparcie potrzebne w danym wieku. W związku z tym, iż w konstrukcji definicji dziecka niepełnosprawnego element edukacji nie występuje, ze względu na odrębne orzecznictwo w tym zakresie, nie ma potrzeby uwzględniania terminu upływu obowiązku szkolnego jako granicy wyznaczającej wiek, do którego orzeka się niepełnosprawność dziecka. Ponadto nie wydaje się zasadne powiązanie granicy wieku orzekania o niepełnosprawności - 16 lat obecnie lub proponowane lat 18 - z edukacją osoby niepełnosprawnej, która niezależnie od obowiązku kontynuuje naukę zgodnie ze swoimi możliwościami psycho-fizycznymi.