Sąd ma prawo przesłuchać dziecko, jeśli jego rozwój umysłowy, stan zdrowia i stopień dojrzałości na to pozwala, uwzględniając jego rozsądne życzenia. Przesłuchanie odbędzie się poza salą rozpraw, w pokoju dostosowanym do przesłuchań małoletnich (najczęściej są tam zabawki, dywan, sofa). Sędzia będzie bez togi. Przesłuchanie powinno odbyć się bez formalizmu typowego dla rozprawy. Wszystko to ma zmniejszyć stres i niepokój dziecka. Zachęcić go szczery odpowiedzi. Najczęściej obecny jest także biegły sądowy z zakresu psychologii, ponieważ dzieci są podane na sugestie i mają skłonności do konfabulowania.Sąd chce się dowiedzieć co dziecko by chciało, co myśli, co czuje. Nie będzie zeznawać przeciwko któremukolwiek z rodziców, a zatem nie podstaw do odmowy składania zeznań. Jeśli dziecko powie, że nie chce o czymś mówić albo po prostu nie odpowie, to sąd nie będzie wywierał presji, informują o obowiązku składania zeznań czy odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Nie taki jest sens wysłuchania dziecka. Nie można więc przesłuchania dziecka w sprawie o kontakty porównywać do przesłuchania dorosłych osób. To są zupełnie odrębne sytuacje.