Niedozwolone postanowienia umowne w zakresie kredytów walutowych.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 14 maja 2015 roku (sygn. akt I ACa 16/15) uznał postanowienia umowy kredytu, z których wynika, że przeliczenia kredytu (ze złotych polskich na franki szwajcarskie) oraz raty kredytu (z franków szwajcarskich na złote polskie) mają następować według tabeli kursowej Banku (w konkretnej dacie oraz godzinie) za niedozwolone .

Bank, redagując wskazane postanowienia, przyznał sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF poprzez wyznaczanie w tabelach kursowych kursu sprzedaży franka szwajcarskiego oraz wartości spreadu walutowego (rozumianego jako różnica pomiędzy kursem sprzedaży a kursem zakupu waluty obcej).

Zdaniem Sądu na mocy wskazanego postanowienia Bankowi zostało przyznane uprawnienie do określania wysokości kursu sprzedaży (kupna) CHF, które nie doznawało żadnych ograniczeń.

Uznanie postanowień umowy kredytu za niedozwolone oznacza, że postanowienie takie nie wiąże Klientów w umowie z Bankiem, jednocześnie nie czyniąc umowy kredytu nieważną, tj. pozostałe postanowienia umowy obowiązują strony.

Z niedozwolonym postanowieniem umownym mamy do czynienia, gdy: 1) kształtuje ono prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, 2) na skutek takiego układu praw i obowiązków dochodzi do rażącego naruszenia interesów konsumentów. Przy czym przedmiotem kontroli sądu są postanowienia umowy, które nie zostały indywidualnie uzgodnione z Klientem, na których treść ten ostatni w istocie nie miał wplywu. Istnieje domniemanie, że takimi postanowieniami są postanowienia przejęte z wzorca umowy. Sam wybór przez Klienta rodzaju kredytu nie stanowi o tym, że postanowienia umowy zostały indywidualnie z Klientem uzgodnione.

W przypadku skutecznego zakwestionowania wprowadzonych do umowy kredytu klauzul waloryzacyjnych roszczenie Banku podlegać musi ponownemu przeliczeniu.